Herfstkleuren in de Drentse bossen
kieq es en lees es eem
Ellert en Brammert
Vandaag is het 26 november 2022. De dag dat ik eens weer een keer met de camera op pad ga. Vage blessures aan knie en enkel en droevige familieomstandigheden verhinderden al enkele weken dit soort uitstapjes. Ik ben zo blij dat het weer enigszins normaal is en ik ben toe aan een beetje afleiding. Niet verder vertellen hoor…… maar ik lijk wel op zo’n koe die in de lente weer voor het eerst de wei in mag. Ik heb de herfst nog niet echt kunnen fotograferen. Dit terwijl het de mooiste periode is om buiten landschappen en natuur te fotograferen. Rond kwart voor 8 stap ik in mijn bolide. Ik zet koers richting de bossen achter Schoonoord. Het is mistig, maar precies goed voor een natuurfotograaf, je kunt dus nog meer dan mist fotograferen. Onderweg rijd ik door Borger en Schoonloo. Ik rijd op de grens van de Kiel en Schoonoord vlak langs de reuzen Ellert en Brammert die vandaag de dag lilliputters zijn geworden, vergeleken met de grote beelden die ze waren toen Anno nog een Annootje was.
50 tinten herfst
Nadat ik de brug over het Oranjekanaal ben over gereden stop ik toch maar even. In mijn hoofd heb ik een beeld dat ik daar nu wel een mooi plaatje kan gaan schieten zo met die mist. Zo gedacht zo gedaan. Das ook het voordeel van mist, de storende elementen als huizen worden “weggepoetst” zodat je dan alleen de natuur kan overhouden. Vervolgens stap ik weer in de auto met naar mijn gevoel best wel mooie foto’s. Even verder op sla ik de weg tussen Schoonoord en Zweeloo in. Halverwege begint hier het bos wat tot het Slenerzand behoord. Vlakbij de weg is een parkeerplaatsje. Vanaf hier kan ik aan de overkant van de weg zo het bos induiken. Dit alles heb ik natuurlijk al van tevoren op Google Maps bekeken. Rugzak met statief op de rug en lopen maar. Het is prachtig in het bos. Er zit voor deze tijd van het jaar best nog veel blad aan de bomen. Via een stukje Pieterpad kom ik uit bij een prachtig ven. Het is hier wel 50 tinten herfst. En dan die mist erbij en niet te vergeten de weerspiegeling van al dit schoons in het water. Ik zet de camera klaar op het statief en ik maak diverse shots met de gewone 18-55 mm lens, met de zoom 55-200 en zelfs de lichtsterke 50 mm vaste lens probeer ik hier even uit. Het ven is omringt door heide, dus hier moet ik ook een keer in september heen als dat goedje zo mooi paars kan bloeien. Zo links en rechts maak ik hier nog meer foto’s. Ik voel me net een kind in een speelgoedwinkel, het is smullen geblazen met al die kleuren hier. Zo af en toe doet de zon ook een verwoede poging om door te breken. Maar de mist geeft hem geen kans. Nu wil het zo zijn dat Oosterhesselen hier ook vlakbij ligt. Ik weet dat daar hoge bomen zijn. En hoge bomen vangen veel……nee het lijkt me leuk als ze wat zon opvangen en via hun kalende bladerdak stralend doorgeven. Ik neem de gok. Via een prachtige binnendoor-route beland ik een dikke 10 minuten later vlakbij Landgoed de Klencke.
Klinkt als Tom of Tim bij de Klecke
De zon is in geen velden of bossen te bekennen hier. Maar dat neemt niet weg dat het hadstikke mooi prachtig is hier. Mooie bospaden met die geweldige kleuren. Ook hier is het herfst, hier hangt ook die typische herfstsfeer. Wat ook boven mij hangt is een grote hondenneus als ik bijna plat op de grond een foto probeer te maken van een stukje sterretjes mos. Jeu, ik schrik mij de pleuris. Ik ga overeind, de hond doet niet zoveel net als de andere die met zijn baas komt aangewandeld. De man doet de honden ogenblikkelijk weer aan de lijn. “Ik had je helemaal niet gezien hoor”, zegt ie ietwat verontschuldigend. “Ik lag achter een boom te fotograferen, dan kon je me ook nooit zien”, zeg ik lachend. We keuvelen wat met elkaar, waarbij hij onder meer verteld over dassenburchten bij een heideveld hier vlakbij. De man en zijn twee grote “kalveren” vervolgen hun weg. Ik vind hem wel wat lijken op die racende tweeling, Tim en Tom Coronel, maar dan met haar. Bovendien praatte hij ook nog zo. Je hebt Kwik, Kwek en Kwak, wellicht is dit Tam of Tem….. Maar ik zal jullie verder niet vervelen met mijn hersenspinsels. Ik ga natuurlijk even een bezoekje brengen aan dat heideveld. Het is zo gevonden en vanaf de weg sta ik er al snel in het rond te koekeloeren. Het gebied is best wel groot. Ik maak wat kiekjes en zeg tegen mezelf dat ik hier nog wel een keer terugkom, ik ga weer tevreden huiswaarts. Deze hele omgeving is sowieso prachtig. In een straal van pakweg 5 km heb je heel wat te fotograferen. Je hebt namelijk ook nog boswachterij Gees en de Mepper Hooilanden. Echt een aanrader om hier heen te gaan. Kijk ook maar eens op de kaart die op www.kieqseem.nl staat