Van Jaws naar Hooksiel
Jaws
Ik ben heel verdrietig, mijn camera is in het water van de Waddenzee gevallen. En hoe dat ook gebeurd is. Ik had op een aanlegsteigertje mijn statief en camera klaar staan om eens een geweldige zonsondergang te fotograferen. Het was vloed zodat het water tot aan het steigertje toe kwam. De zon was aan de horizon bezig in zijn vlammengewaad dat heftig reflecterende in de golven van de zee. Een prachtig gezicht was dat, dat had ik nog nooit gezien, dus moest dit wel een wereldse geweldige foto worden. Ik had alles op de camera goed ingesteld en het test-shot leek ook super. Net toen ik op de afstandsbediening wilde klikken om de plaat van de eeuw te schieten kwam er iets samen met een grote golf naar de steiger toe. Ik kon in eerste instantie niet zien wat er gebeurde doordat ik enorm veel water in mijn gezicht kreeg. Ik zag het dan ook niet helemaal scherp, maar wat gebeurde is dat mijn statief en camera samen met het voorste stuk van de steiger verdween in een soort van tunnel met voor in allemaal tanden . Toen ik weer helder zicht had zag ik dat een witte haai – net als uit de films van Jaws, – zich omdraaide de zee weer in, mij verbijsterd achterlatend met mijn afstandbediening met draadje nog in de hand. Ach wie weet wordt het geheugenkaartje nog eens een keer gevonden, er staat vast een mooie actie foto op want ik had net op de afstandsbediening gedrukt. Ik kijk de haai na en ……schrik wakker. Weer gedroomd, want witte haaien maken de Waddenzee niet onveilig en mijn fotoapparatuur staat al klaar in de gang voor een dagje touren langs de Duitse Waddenkust.
Hobbie
Zo eens in het jaar gaan een vriend en ik on tour met de auto. Deze keer gaan we langs de Duitse Waddenkust. De eigenlijke tour start in Wilhelmshaven. Dit is voor de Groningers onder ons gemakkelijk per auto in een uur en drie kwartier te doen. De start is in mijn woonplaats waar we via Winschoten bij Bad Nieuweschans de grens overgaan. Het is nog een beetje bewolkt als we over de A31 over de Duitse autobahn cruisen. Op een zomerse dag als deze is dit wel gunstig om plaatjes te maken. Wanneer de zon hoog aan de hemel staat zo richting de middag en het is niet bewolkt is dit geen voer voor een fotograaf zoals ik. Nadat we bij het Duitse Leer onder de Eems door zijn gereden (door een tunnel wel te verstaan) nemen we de A28 die we volgen tot ongeveer Westerstede. Daar maakt de Duitse racebaan, waar je vergeleken met Nederland nog dóór kunt rijden, plaats voor een heel wat langzamere route door wat dorpjes heen. Dat schiet niet op, maar je ziet wel veel meer. Nou was ik al eens eerder hier in de buurt geweest en weet ik dat er aan deze weg een groot Rododendron-park zit genaamd Hobbie. Zo tussen half april en half juni kun je in het park -tegen betaling van entree- de bloeiende Rododendrons en aanverwante soorten aanschouwen en natuurlijk op beeld vastleggen met je camera. Wij komen hier eind augustus langs en dan zit er geen kleur meer in deze voorjaarsbloeiers en kun je gratis naar het park.
Aankomst in Wilhelmshaven
Na dit intermezzo dat ongeveer een 16 km lang duurt en opgevrolijkt wordt door boeren die van en naar hun land rijden met tractoren, mooie dorpjes waar je maar 50 mag, krijgen we het blauwe bordje van de autobahn weer inzicht. We draaien de A29 op en gaan vol gas richting Wilhelmshaven. We komen langs afslagen als Dangast. Dit is een prima bestemming wanneer je op een hete zomerse dag bij het zeewater van de Jadeboezem wil genieten. Echt een hele mooie plek en volgens mij vindt half Noord Duitsland dat ook. Die keer dat ik hier was, was ik er vroeg. Toen ik even na het middaguur weer wegging stond het landweggetje richting Dangast vol met auto’s met een Duits kenteken. Waar ik zo door kon rijden stond er de andere kant op wel een file van zeker 4 kilometer lang. File treffen wij niet aan vandaag en in een floep en zwaai komen we aan in Wilhelmshaven. Dit is een havenstad en ligt aan de westkust van de baai van de Noordzee, de al eerder genoemde Jadeboezem. Er is veel nieuwbouw gepleegt na de Tweede Wereldoorlog toen door bombardementen van de geallieerden twee-derde van de gebouwen werd verwoest.
De auto parkeren we vlakbij het station waarna we per benewagen richting de zee gaan. Het is opvallend windstil en dat in een stad aan zee. Dit geeft mooie plaatjes met weerspiegelingen in het water wat hier in overvloed is. Als we bij de Jadeboezem aankomen klopt dit precies, het spiegelt allemaal wat er aan is. In de stad Wilhelmshaven kun je op zich zelf al wel een dag vertoeven. Er is van alles te zien en te fotograferen , er liggen genoeg uitdagingen op de loer in de vorm van aquaria met dieren uit de Noordzee, het Duitse Marine-museum, de diverse havens waaronder de Jade-Weser-Port waar de grootste containerschepen aan kunnen meren. Verder zijn de Kaiser-Wilhelm-Brücke en het Stadhuis noemenswaardige bouwwerken. Wij maken er hier een vluggertje van en keren terug naar de parkeerplaats om met de auto richting Hooksiel te gaan. Dit klinkt een beetje piraatachtig vind ik, het doet me denken aan kapitein Haak. Voordat we hier aankomen stoppen we bij één of andere pier waar we een uitzicht hebben op de Jade-Weser-Port, te herkennen aan een enorm groot kranen-stelsel
Geen Nederlanders te bekennen
Nächste Station is dus Hooksiel. Een eeuwenoud vissersdorp met onder meer nog de historische Oude Haven maar ook een mooi strand en het is landinwaarts ook nog eens bosrijk. Voor elk wat wils dus. Voor ons is er vis in de aanbieding dus vullen we onze knorrende magen met een lekker broodje vis, want als je bij de zee in de buurt ben dan moet je toch wat vis eten vind ik. Het volgende dorp wat door ons bezocht wordt is Schillig en ligt op de uiterste noordoosthoek van het vasteland van (het Duitse) Friesland, met de Waddenzee aan de noordkant en de Jade aan de oostkant. In de buurt heb je ook nog interessante dorpjes als Minsen en Horumersiel. Schillig zelf biedt fantastische stranden. Op één er van is een reuzenrad waar als je er in gaat een super uitzicht kunt krijgen over de Duitse Waddenkust. Je kunt ook vast het eiland Mellum zien. Dat ligt maar 6 kilometer van Schillig af maar is alleen te bereiken door een boot te nemen in het 45 kilometer verder gelegen Dangast.
Parkeren is hier natuurlijk niet gratis, ook toegang tot het strand kost een paar Euro. Het is ons opgevallen dat we hier haast geen gele kentekenplaten zien terwijl dit gebied voor met name Groningers snel te bereiken is. Bij het kassahokje maakt mijn vriend van de gelegenheid gebruik om de kassadame in zijn beste steenkool Duits te vertellen dat dit ons opvalt. “Wir haben bijna keine gelbe nummerplatten gesehen, ist das normaal auch so.“ De vrouw antwoord dat Nederlanders dit gebied nog niet echt ontdekt hebben. Wat ik net al zei, wij zijn hier verbaast over. Je kunt hier snel komen, nu eind augustus is het met mooi weer niet erg druk, de stranden zijn schoon. Als je nu regelmatig naar Noord Holland gaat vanuit het Noorden van ons land, dan is dit volgens mij een betere optie.
Van Harlesiel naar Norddeich
Via oude plaatsjes als Harlesiel en Carolinensiel komen we uit in Neuharlingensiel . Het is niet alleen een badplaats aan de Waddenzeekust, maar ook een kuuroord. Als je de zee over kijkt en het is zoals nu helder, dan kun je het eiland Spiekeroog zien liggen. Wat trouwens met dit zonovergoten weer wel te fotograferen is zijn de vele dammen vol met stenen die de zee in lopen. Ondertussen heb ik wel lopen te mijmeren van was ik hier maar eens wanneer de zon onder gaat, dat lijkt met wel een toffe ervaring. De laatste plaats die we vandaag aandoen is Norden, om precies te zijn het Stadsdeel Norddeich, bekend om zijn vaarverbindingen met de eilanden Norderney en Juist.
Als we hier aankomen aan het eind van de middag valt de drukte best wel mee. We kunnen dichtbij de haven parkeren. Tijd voor een wandeling, we zijn wel wat stijfjes van het vele zitten in de auto. We lopen richting een soort pier waar ook net de veerboot vanaf Nordeney weer terugkomt. De boot vaart heen en weer door de vaargeul, wat vanaf hier net een soort van kanaal lijkt. Het is eb dus je kunt een flink stuk de zee op lopen. Voor foto’s is er jammer genoeg veel te veel zon. Norden is een mooie plaats met onder meer een grasstrand en duinen. Voor de fietsers onder ons is het hier ook mooi. Voor ons is het tijd om weer terug te gaan naar Nederland, we moeten nog een dikke anderhalf uur tuffen, maar hebben een geweldige dag gehad hier in Duitsland en een indruk gekregen van de omgeving hier. Hier kun je (net als altijd wel bij de zee) je uitleven met je camera. Ik weet niet hoe druk het hier in het hoogseizoen is maar nu zo eind augustus was het totaal niet druk. Deze tour wordt zeker vervolgd door een deel 2, waarbij we vanaf Norden richting Emden gaan.